نشست امر ولی

🔸چیزی که امروز در جمهوری اسلامی می‌بینیم و نمونه‌‌ای نظیر آن در دوران معاصر وجود ندارد، این است که رهبر کشور، هرسال با دانشجویان (آن هم بی واسطه) دیدار برگزار کرده و پای صحبت‌های آنان می‌نشیند. منطق رهبر معظم انقلاب اینگونه است که مربوط به امروز و دیروز نیست و ایشان همیشه تعامل و ارتباط با دانشگاه را برقرار کرده و ایشان حتی در دوران کرونا که محدودیت‌هایی وجود داشت، تاکید داشتند که “اگر قرار است همه دیدارهای من لغو شود، برنامه دانشجویی من نباید لغو شود”.

🔹می‌توان یکی از نقاط تجلی “رابطه امام و امت” به معنای واقعی کلمه و حرکت انقلابی سریع و با پیشران‌های غیرقابل اندازه‌گیری در مقیاس نظام‌های سیاسی و تحلیل‌ها را در همین “دیدار دانشجویی” دید. اینجا صرفا محل نقد، آزاداندیشی، پاسخ به شبهات دانشجویان، عرضه آرمان‌ها و درجه آرمان‌خواهی نسل جوان و طرح مباحث کلان نیست؛ اینجا محفلی است که مرکز ثقل و کنار هم قرار گرفتن موارد مهمی چون: “تعیین سطح اولویت‌ها و ارزش‌هایی که نظام به دنبال آن است، ارتباط مستقیم امام با نسل جوان و نخبه به منظور رسیدن به افق‌ها و قله‌ها و نیز نقش آفرینی جریان کنشگر و یک نسل سازنده و آینده‌ساز” می‌باشد.

🔸طبق بیان رهبری، چه بسا افرادی که در سال‌های گذشته همین مباحثی را که اکنون مطرح است و بیان می‌شود، ارائه کرده و حال آن‌ها خودشان در مقام مسئول می‌باشند. لذا دانشگاه بسیار مهم است بطوریکه می‌توان گفت داشته و نداشته انقلاب اسلامی در اجتماع و اداره جامعه و کشور، دانشگاه می‌باشد و سرمایه انسانی و نیروی پیشران و خلاقی که می‌تواند این اولویت‌ها و آرمان‌ها را دنبال بکند، تجلی آن “تشکل دانشجویی” می‌باشد. به عبارتی، “آینده نظام و آینده انقلاب اسلامی” در این دیدار حاضر است.

🔹ما راجع به فضایی صحبت می‌کنیم که بسیار مهم می‌باشد. اگر از یک زاویه منطقی به آن‌ نگاه کنیم، باید بگوییم که حرف‌ها و مطالبی که حضرت امام(ره) و رهبر انقلاب در خصوص دانشگاه گفته اند، شعار نیست. اینجا جاییست که قالب‌ها شکل می‌گیرد و گفتمان‌ها پا می‌گیرد. جاییست که حرف جدید و روح جدید به انقلاب دمیده می‌شود. بسیاری از گفتمان‌های دو دهه اخیر در همین دیدارها پا گرفته است.

🔸نکته این جاست که تفاوت زیادی بین نکاتی که رهبری در دیدار دانشجویی اخیر با دیدارهای دانشجویی گذشته‌شان مطرح کرده‌اند (حتی در دوران ریاست‌جمهوری‌‌شان) وجود ندارد و فرق جدی‌ نیست. در واقع جنس نگاه و نوع رویکرد، یکی است؛ هرچند با توجه به اقتضائات زمانه و شرایط خاص، تغییراتی در فرمایشات ایشان وجود دارد و اولویت‌ها بالا و پایین گردیده اما خط اصلی، فراموش نشده و یکی است.

🔸امروز باید به دانشگاه رجوع کرد و همه‌ تحلیل‌ها و اقدامات، در راستای تقویت آن باشد. باید آسیب شناسی جدی از دانشگاه داشت و مختصات و تهدیدات امروز دانشگاه را احصاء کرد. باید تلاش گردد سیاست‌ها و مجموعه‌ای از قوانین، ناظر بر شرایط فعلی باشد و اگر برای تقویت دانشگاه، نیاز به تغییر قوانین و ضوابط پیشین باشد، انجام گیرد؛ همانطور که فعالیت دانشجویی و مجموعه اقدامات تشکل‌ها نباید متناسب با دوره‌های گذشته باشد و برای نوآوری و حرکات مفید و اثرگذار، نیاز به سیاست‌های جدید، قوانین به‌روز و رویکردهای نو در درون دانشگاه است.

🔹با توجه به تاکید رهبری، در شرایط کنونی نیاز است همه تجلی فعالیت تشکل‌ها در درون دانشگاه باشد و این مسئله، عينيت پیدا کند. اگر تشکل‌ها خارج دانشگاه می‌توانند به راحتی برنامه اجرا کنند و فعالیت داشته باشند اما در درون دانشگاه این امکان را نداشته باشند و با عدم صدور مجوزها و سنگ‌پرانی‌ها مواجه شوند، ایرادی جدی بر سیاست‌گذاری دانشگاه می‌باشد که باید مرتفع شود.

🔸برگ برنده جنبش دانشجویی در دانشگاه، سعه صدر و آزاداندیشی می‌باشد؛ چرا که یکی از نشانه‌های مومن واقعی نیز همین است و از گذشته تاکنون بچه‌های تشکلی با همین شاخصه شناخته شده و می‌شوند. فعالین تشکلی باید قادر به محاجه، تخاطب، تعامل و پاسخگویی باشند و از مواجهه با طیف‌های مختلف، هراسی نداشته باشند. آنان باید بتوانند از این فرصت و ظرفیتی که در اختیارشان است، نهایت استفاده را بکنند و مدافع جبهه حق باشند.

🔹نسل جدید در درون دانشگاه، مشکلات جدی دارد و این مهم بواسطه تغییر شرایط و سبک زندگی، به سادگی قابل مشاهده است. لذا بدنه دانشجویی با یک بیماری دست و پنجه نرم می‌کند و ضعف ها و آسیب‌های جدی را در خود دارد. نسلی که بیمار باشد نمی‌تواند در آرمان‌خواهی و انقلابی‌گری، همراه و پشتیبان فعالین دانشجویی باشد. پس اگر جنبش دانشجویی به فکر دانشگاه نباشد، بعید است کسی به فکر اصلاح و بهبود نواقص باشد.

🔸ما هر زمان که مضطر بشویم، کارها را درست انجام می‌دهیم! نمونه آن، انتخابات اخیر مجلس که دست به اقدامات موثر و متحولانه زدیم و کف دانشگاه و در میدان بودیم. اما چرا پس از انتخابات، همه این کارها متوقف شد؟ به این دلیل است که نظام اولویتی ما تغییر کرد و پرداخت نسبت به دانشگاه و نوع روابط با دانشجو، ذیل ماموریت‌های مهم، دچار غفلت و کم توجهی گردید. لذا اهل گفتگو و مباحثه بودن و آزاداندیشی، نباید صرفا در دوره انتخابات باشد و در کل ایام سال باید اینگونه بود. اگر جبهه ما در دانشگاه تقویت شود، همه‌ی نشدنی‌ها و ناممکن‌ها ممکن می‌شود و به هرچیزی که می‌خواهیم، می‌رسیم.

منبع: گرا – مدرسه راه