موقف تعیین کننده و نقش ما در این صحنه نبرد

🔺با کسب اجازه از سید و سالار آزادگان عالم، حضرت عشق

در این ایام، صحنه‌هایی بی‌بدیل و تجربیاتی نو را از سر گذراندم؛ از دانشگاه و مسجد، تا خیابان، پایگاه و هیئت… اما فرصتی برای نگاشتن آن‌ها در این صفحه نیافتم، و شاید اساساً امکان یا توان ثبت همه‌ی آن‌ها را نداشته باشم.

درک و تحلیل این روزها، سال‌ها زمان می‌طلبد تا بتوان به‌درستی حق مطلب را درباره‌ی آن ادا کرد. ان‌شاءالله تلاش خواهم کرد در آینده‌ی نزدیک در این خصوص بیشتر بنویسم.
بگذریم.

آن‌چه مرا بر آن داشت تا این چند سطر را بنگارم، دو نکته‌ی کلی و مهم است:

🇮🇷نخست آن‌که، از آغاز تاریخ، همواره دوگانه‌ی «حق و باطل» در جریان بوده است. امروز نیز، تمام حق در سمت ایران است؛ از این منظر، ایران «حرم» است، مقدس است، سنگر است.
پس:
زنده‌باد ایران و هر آن‌کس که در این جبهه نفس می‌کشد، قلم می‌زند، فریاد می‌زند و دفاع می‌کند؛ خواه در خط مقدم مبارزه با رژیم کودک‌کش باشد، خواه در خیابان‌های تهران تا لس‌آنجلس، حمایت خود را به‌نحوی ابراز کند.

و تمام باطل، در سمت رژیمی است که ناامیدانه می‌گویم، ای‌کاش طرف‌دارانش بیدار و هوشیار شوند؛ که در غیر این صورت، نفرین ابدی بر هر آن‌کس که دل و امید خود را به آن بسته است: از آن‌که با طمع به ریسمان پوسیده‌ی آن در پی قدرت است، تا آن‌که ظاهرالصلاه و مقدس‌مآب است اما ساکت و تماشاگرِ پایان این نزاع؛ همان مدعی عدالت و انقلاب که دو دهه، ملتی را به نام این مفاهیم هدایت کرد و امروز برهان و استدلال برای تجاوز به این خاک می‌تراشد.

چراکه این بزنگاه‌ها مهم حد وسط ندارند، و گواه آن، تاریخ است.

🔸امروز، وحدت زیر پرچم این نام مقدس، یعنی «جمهوری اسلامی ایران»، عین عزت است، عین عبادت است، عین جهاد است.
ایستادگی بر سر آن، وظیفه‌ای تاریخی است.
اگر ایستادگی کنیم—که تا اینجا کرده‌ایم—صفحه‌ای زرین بر کتاب تاریخ این سرزمین افزوده خواهد شد.
اما اگر، خدای‌ناکرده، دچار غفلت و بی‌خردی شویم، صحنه را درک نکنیم و در گذشته متوقف بمانیم…

در هر صورت، این موقف بسیار تعیین‌کننده است و شاید بزرگ‌ترین امتحان برای عاقبت‌به‌خیری، جنگ در اواخر خرداد شروع نشده بود که در میانه های تیر پایان یابد. این صحنه بخشی از یک نبرد تاریخی است و کماکان ادامه خواهد داشت.

🇮🇷 دوم این‌که، یکی از رخدادهای مبارک امسال در ایام سوگواری حضرت سیدالشهدا (ع)، برگزاری گسترده و متنوع جلسات تبیینی در هیئات و تکایا بود که بحمدالله همچنان ادامه دارد.

به‌گمانم، نبرد مقدس با رژیم و سیر تحولات اخیر، دلیل اصلی تقویت و گسترش این جلسات بود؛ جایی که «شور» و «شعور» حسینی به‌هم آمیختند.

در کنار تجربیاتم از جلسات متعدد در سال‌های گذشته، محرم امسال به‌واسطه‌ی تقارن با جهاد و شهادت، رنگ و بویی متفاوت داشت. هم فضای هیئت و هم نگاه مخاطبان، آمیخته با شور و انبوهی از پرسش‌های جدی بود.

🔹تجربه‌ی پنج‌شب جلسه‌ی تبیینی و تحلیلی «اسرائیل‌شناسی» و بررسی مستند و مستدل «دفاع مقدس ۱۲روزه» (پیش‌منبر)، در هیئت شهدای گمنام دانشگاه علم و صنعت، برایم بسیار ارزشمند بود؛ چراکه موجب شناخت و درک صحیحی از این صحنه شد. و البته این توفیق را از عنایت حضرت ارباب می‌دانم.

🔺الحمدلله، این اتفاق مبارک در اکثر هیئت‌های امسال شکل گرفت و از موارد استثنائیِ سال‌های قبل، به یک رویه در سال جاری تبدیل شد. این روند می‌تواند موجب تقویت هم‌افزایی جامعه در مسیر حقیقت، حقانیت و آگاهی از زمانه‌ی خود شود. تمام این عناصر، مصداق عینی «جهاد تبیین» است؛ فضایی که هیئت‌ها را به روزهای آغازین انقلاب اسلامی نزدیک کرده و گوشه‌ای از ظرفیت عظیم دستگاه اقامه‌ی عزای سیدالشهدا (ع) را نمایان می‌کند.

🔸امید است این روند که آغازگر آن رهبر معظم انقلاب بودند، و در دیدار دانشجویی و مراسم اربعین حسینی، بخش بزرگی از بار مسئولیت آن را بر دوش دانشجویان نهادند، با قوت و پیگیری ادامه یابد.
اجر هر آنکس که در این عرصه خدمتی به انقلاب می کند با سیدالشهدا

ان‌شاءالله.